W przypadku nagłego urazu lub obciążenia mechanicznego kolagenu znajdującego się w powięzi, znane odpowiedzi fizjologiczne związane z procesami przebudowy zapalnej i tkanki macierzy kolagenowej oraz uwolnienie substancji P z zakończeń nerwowych, może zmienić strukturę kolagenu w specyficzny sześciokątny kształt, określany jako „blizna emocjonalna”. Całość tego zjawiska można interpretować jako proces kodowania śladów pamięciowych w powięzi. Istnieją dowody na istnienie wewnątrzwspólnotowych komórek mięśni gładkich i nerwów autonomicznych potwierdzających hipotezę, że napięcie powięziowe może być regulowane przez aktywność autonomiczną, niezależnie od napięcia.
Powikłanie ograniczenia powięziowego może dotyczyć całego ciała i może potencjalnie wywoływać stres w każdej strukturze otoczonej lub połączonej z powięzią. Pamięć dysfunkcyjna może zatem zostać odciśnięta przez rozwój włóknistej infiltracji i krzyżowych połączeń między włóknami kolagenu w punktach węzłowych pasm powięziowych, wraz z progresywną utratą właściwości sprężystych. W związku z tym zmiany w tkance mięśniowopowięziowej mogą wpływać na aktywność powiązanych ośrodków lepszych, co wiąże się zarówno z integracją i kontrolą. Dotknięcie terapeutyczne może następnie wywołać stymulację wrażliwych na ciśnienie mechanoreceptorów w tkance powięziowej, a następnie odpowiedź przywspółczulną. Pod wpływem układu przywspółczulnego może wystąpić zmiana miejscowego rozszerzenia naczyń i lepkości tkanek, wraz z obniżonym tonem wewnątrzwydzielniczych komórek mięśni gładkich. Wreszcie, w odpowiedzi na proprioceptywny sygnał wejściowy, centralny układ nerwowy może zmieniać napięcie mięśniowe, umożliwiając terapeucie podążanie ścieżkami miofasowymi o najmniejszej oporności do punktu, w którym osiąga się korektę dysfunkcyjnego sieciowania macierzy. Ręczna praca powięziowa może przynieść korzystny wpływ na pamięć indukowaną chemicznie za pośrednictwem głównej ścieżki: efekt anandamidu na układ endokannabinoidowy. Ta ostatnia jest układem przypominającym endorfinę, składającym się z receptorów błon komórkowych i endogennych ligandów.
Ten systemwpływa na przebudowę fibroblastów i może odgrywać rolę w powięziowej reorganizacji, w zmniejszaniu nocycepcji i zmniejszaniu stanu zapalnego w tkankach mięśniowo powięziowych. Wzmocnienie puli cytokin pochodzące z powięzi mogą być dostarczane układowo, nawet w odległych miejscach, do leczonych, przez intrafasularny przepływ krwi prawdopodobnie zmniejszając obrzęk, zwiększając zakres ruchliwości, zmniejszając bóli usuwanie materiałów włóknistych, nawet w miejscach odległych od miejsc, w których stosowane jest leczenie manualne. Zgodnie z modelem tensegrity, całe ciało jest trójwymiarową lepkosprężystą matrycą, zrównoważoną przez zintegrowany układ sił kompresyjno-rozciągających w dynamicznej równowadze. W związku z tym powięź wydaje się łączyć właściwość przewodu ciecz-ciecz i układu generatora kryształów, który może generować i przewodzić prądy stałe, a także wibracje. Udowodniono, że powolny rytmiczny wahadłowy ruch powoduje hamujący wpływ na jądro przedsionka, powodując relaksację mięśni, poprzez wywoływanie relaksacji. Wykazano, że wibracja jest krytycznym czynnikiem epigenetycznym regulującym mikrośrodowisko macierzy pozakomórkowej, a zatem stanowi podstawę do zmniejszania zrostów tkanek i poprawy. Wreszcie, oscylacje mogą sprzyjać przepływowi płynu między przedziałami poprzez mechanizmy hydrauliczne, jak również mogą wpływać modulująco na pobudliwość rdzeniową i na bramę bólu w ośrodkowym układzie nerwowym.
Ten korzystny wpływ na funkcjonowanie układu nerwowego po leczeniu wibracyjnym może być również spowodowany zwiększeniem przepływu krwi w nadściółce.
Sugeruje się, że istnieje możliwość, że terapia manualna może wpływać na różne formy pamięci, powodując głębokie zmiany tkanki od efektów subatomowych do globalnych.
Autor: Małgorzata Smutek
Źródło:
Does fascia hold memories?” FASCIA SCIENCE AND CLINICAL APPLICATIONS: EDITORIAL Journal of Bodywork & Movement Therapies
(2014) 18, 259e265.