Rozluźnianie mięśniowo-powięziowe. Terapia dysfunkcji powięziowych

Cześć teoretyczna:

• Definicja pojęcia powięź
• Anatomia i podział powięzi
• Funkcje powięzi
• Dysfunkcje i restrykcje powięziowe
• Założenia teoretyczne i podstawowe zasady stosowania proponowanych technik
• Ból mięśniowo-powięziowy
• Wskazania i przeciwwskazania

Część praktyczna:

• Nauka praktyczna ma na celu przede wszystkim zrozumienie mechanizmów rozluźniania mięśniowo-powięziowego oraz ich zastosowania w konkretnych dolegliwościach w obrębie układu mięśniowo-powięziowego. Zrozumienie mechanizmów technik prezentowanych na szkolenie daje możliwość szerszego stosowania technik mięśniowo-powięziowego w praktyce zawodowej.
• Część praktyczna obejmuje naukę technik mięśniowo – powięziowego uwalniania stosowane m.in. w obszarach grzbietu, okolicy szyi, karku i głowy, kończyn górnych i dolnych. Techniki rozluźniania miejscowego (techniki skórne, powierzchowne, rozluźnianie punktów spustowych), rozluźniania ogólnego (rozluźnianie górnego i dolnego kwadrantu ciała), techniki rozluźniania przepony, mięśnia biodrowo-lędźwiowego, podpotyliczne, powięzi piersiowo-lędźwiowej, powięzi kończyn dolnych (uda, łydki, praca w obrębie stawu kolanowego i stopy, ścięgna achillesa, guza piętowego), powięzi kończyn górnych (ramię przedramię), rozluźnianie czepca ścięgnistego, praca z łopatką. Rozluźnianie obszarów dna miednicy, kości krzyżowej.

MFR ma bardzo ogromny zakres zastosowania i może być śmiało stosowany w leczeniu układu mięśniowo-powięziowego w rozmaitych jednostkach chorobowych. Podstawową zasadą jak przy każdej metodzie jest trafna diagnoza oraz określenie celu pracy terapeutycznej, a dopiero następnie aplikowanie konkretnych technik. Dużym plusem tej metody jest jej niesamowita subtelność i to, że nie jest agresywna co stwarza możliwość pracy w wielu ostrych stanach nawet bezpośrednio po urazach, zabiegach operacyjnych, przeczulicach oraz stanach, które w przypadku wielu innych metod okazują się przeciwwskazaniami. Jest to w takich wypadkach wyższość tej metody choćby nad metodą masażu tkanek głębokich dlatego nie także z tego powodu nie stawiam tych metod na jednej półce, a uważam je za ściśle uzupełniające się. Za niektóre wskazania do MFR możemy uznać:

• Dolegliwości bólowe niezłagodzone przez tradycyjne leczenie fizjoterapeutyczne
• Złożone, globalne bądź specyficzne dolegliwości bólowe niezgodne z dermatomami, miotomami, wzorcami rzutowania z narządów wewnętrznych
• Przewlekłe choroby wywołujące napięcia i restrykcje w tkankach miękkich np. cukrzyca, zespół postpolio, fibromialgia
• Bolesne, kompleksowe zaburzenia postawy ciała
• Asymetryczne osłabienie mięśni spowodowane ostrą lub przewlekłą, obwodową lub ośrodkową neuropatią
• Zaburzenia oddychania, nieelastyczna klatka piersiowa ze względu na występowania przewlekłej choroby układu oddechowego, uszkodzenia ośrodkowego układu oddechowego, nieprawidłowe relacje mechaniczne struktur szkieletowych i tkanek miękkich
• Często bóle głowy pochodzenia mięśniowego, od punktów spustowych, z napięcia tylnej grupy mięśni szyi, zaburzeń stawu skroniowo-żuchwowego
• Zaburzenia zamykania ust, restrykcje mięśni żucia
• Pozabłędnikowe zawroty głowy
• Osiąganie ekstremalnych zakresów ruchów np. sportowcy